Συλλογή Χωριού

Ο καιρός

Online Χρήστες

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 275 guests και κανένα μέλος

Πέρασαν οι εορταστικές εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου 1940. Είναι η γιορτή που κάθε Ελληνική ψυχή όπου και να βρίσκεται πάνω στη γη γεμίζει με Εθνική υπερηφάνεια.
Τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες, το internet, όλα ντυμένα με τα Ελληνικά χρώματα διαλαλούν το θαύμα εκείνης της ημέρας όπου μαι χούφτα Έλληνες τα έβαλαν με τον καλά οργανωμένο Ιταλικό στρατό και τον νίκησαν αναγκάζοντας τον Μουσολίνι να παραδεχτεί την ήτα της Ιταλίας.

Η νίκη αυτή καθυστέρησε, μάλλον άλλαξε εντελώς το πρόγραμμα του Χίτλερ, γιατί η Ελλάδα εκείνες τις σκοτεινές ώρες ήταν η μόνη χώρα που αντιστάθηκε στα σχέδια και στην τρέλα του άξονα. Ήταν τότε που αναγκάσαμε κάποιους να πουν οτι οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
Πολλά είναι τα συμπεράσματα και τα διδάγματα αυτού του άθλου. Διδάγματα που ανάγκασαν τον Πρόεδρο Ομπάμα λίγους μήνες πριν, στην άλλη μας Εθνική εορτή την 25η Μαρτίου ( με την εξουσία, όπως είπε, που του παρέχει το σύνταγμα και οι νόμοι των Ηνωμένων Πολιτειών ) στη διακήρυξή του στις 24 Μαρτίου, να ανακηρύξει την 25ην Μαρτίου ως ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας. Εθνική ημέρα Εορτασμού της Ελληνικής και Αμερικανικής Δημοκρατίας.
Κάλεσε δε τους Αμερικανούς πολίτες να εορτάσουν αυτή την ημέρα με τους δέοντες εορτασμούς και εκδηλώσεις. Η αναγνώριση αυτή του Προέδρου Ομπάμα δεν είναι μόνο για το 1821 αλλά για τον αγώνα των Ελλήνων μέσα στο διάβα των αιώνων.
Έχουμε ακόμα να δείξουμε Σαλαμίνες, Θερμοπύλες, Μαραθώνες και ασφαλώς το Έπος του '40 ( μέρες που' ναι ) όπου Μανάδες και αδελφές έπλεκαν κάλτσες και φανέλες για τους στρατιώτες μας. Όπου οι γυναίκες της Πίνδου κουβαλούσαν πυρομαχικά και άλλα υλικά μέσα στα χιόνια και έκαναν ανεφοδιασμό στους φαντάρους που πολεμούσαν. Δικαιολογημένα λοιπόν εμείς οι Έλληνες να αισθανόμαστε σήμερα μια ιδιαίτερη χαρά και περηφάνια για την ένδοξη κληρονομιά που μας άφησαν οι προγονοί μας.
Πλημμυρισμένο με τέτοια αισθήματα έπιασα κάποια στιγμή τον εαυτό μου. Βλέποντας το μεγαλείο του Ελληνισμού στο διάβα των αιώνων, νόμισα οτι μόνο εμείς οι Έλληνες εχουμε να δείξουμε κάτι στην υπόλοιπη ανθρωπότητα.
Αλλά ένα απρόσμενο γεγονός ήρθε να με προσγειώσει στην πραγματικότητα. Να νιώσω οτι και οι άλλοι λαοί πολέμησαν για μια θέση κάτω από τον ήλιο. Μπορεί να μην είχαν Θερμοπύλες, μπορεί να μην είχαν Μαραθώνες, είχαν όμως Μανάδες και αδελφές που έπλεκαν κάλτσες και φανέλες για τους δικούς τους στρατιώτες.
Εργάζομαι σε ένα εστιατόριο το Billy's Roast beef, σε ένα από τα βορειοανατολικά προάστια της Βοστώνης το Wakefield. Οι πελάτες είχαν σχηματίσει ουρά μπροστά στο ταμείο παραγγέλλοντας το φαγητό τους. Στη σειρά είναι και τρεις Αμερικανοί στρατιώτες.
Πριν προλάβουν να παραγγείλουν, μια γυναίκα που καθόταν με την παρέα της και έτρωγε, σηκώθηκε και είπε στην κοπέλα του ταμείου οτι θα πληρώσει αυτή το φαγητό των στρατιωτών.
Σαστίσαμε όλοι με την απρόσμενη κίνηση της γυναίκας. Παραξενεύτηκαν βέβαια και οι στρατιώτες και ρώτησαν γιατί. Η απάντηση της γυναίκας ήταν επί λέξη. For what you do for us every day. Δηλαδή. Για οτι κάνετε για εμάς κάθε μέρα.
Έτσι απλά η Αμερικανίδα ( Σουλιώτισσα ) Μανα και αδελφή, έπλεξε τις κάλτσες και τις φανέλες των στρατιωτών. Όχι με τα δυο βελονάκια, αλλά με τον δικό της τρόπο, εκεί , μπροστά στην ταμειακή μηχανή ( register ) του εστιατορίου.
Ακόμα και σήμερα σε αυτή την πλουραλιστική κοινωνία όπου ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα, υπάρχουν Μάνες, αδελφές, αδέλφια αν θέλετε ,που με τον δικό τους τρόπο προσφέρουν είτε όπως η κυρία στο Wakefield είτε με πακέτα που προετοιμάζουν και στέλνουν στο μέτωπο.
Για αυτό να μην νομίζουμε οτι είμαστε μόνο εμείς και κανένας άλλος.
Ίσως έτσι να γίνουμε ακόμα καλύτεροι.

Γιώργος Ιατρού
Βοστώνη Αμερικής.

Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία περιήγησης. Με τη χρήση της αποδέχεστε αυτόματα τη χρήση των cookies.