Αγαπητοί μου Συχωριανοί Λογκανικιώτες,
Εύχομαι ολόψυχα η γέννηση του Χριστού μας να αναγεννήσει τις ψυχές μας, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι γονείς, φίλοι και να κρατήσουμε στην καρδιά μας ζωντανή την αγάπη που τη χρειαζόμαστε όλοι. Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς δεν είναι μόνο τα δώρα, τα φώτα, το γιορτινό τραπέζι, αλλά είναι και το μεγαλείο που έχουμε μέσα μας να δείξουμε αγάπη συμπόνια και φιλία στους γύρω μας.
Ας επιτρέψουμε στη μαγεία των Χριστουγέννων να μπει στις καρδιές μας και να τις πλημμυρίσει με αγνά αισθήματα. Το έχουμε ανάγκη. Έχουμε γαντζωθεί όλοι πίσω από το εγώ μας και το μόνο που μας νοιάζει είναι το τι έχουμε και όχι το τι είμαστε. Μακάρι οι Άγιες αυτές ημέρες να φέρουν ευτυχία σε κάθε πονεμένο,πεινασμένο, ασθενή και οδοιπόρο και οι πιο μικρές τους προσδοκίες να φέρουν μεγάλες χαρές. Και ας παει στο καλό το 2012. Ήταν ένας χρόνος δύσκολος, θολός και μουντός για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Ας ελπίσουμε οτι το 2013 θα είναι για τον καθένα ένα θετικό ορόσημο, μια χρονιά που θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και θα πάρουν όλοι τα...πάνω τους. Φτάσαμε στον πάτο του πηγαδιού. Είναι ώρα, κάποιος που είναι ψηλά να ακούσει και να ρίξει τη σκάλα.Ειπώθηκαν και ακούστηκαν πολλά << πολλά >> όλες αυτές τις Άγιες μέρες των εορτών. Χρόνια << πολλά >>, ευχές << πολλές >> κ.λ.π. << Πολλές >> φορές το λιγότερο είναι και καλύτερο και περισσότερο. Λιγότερο πόνο σε αυτούς που πονούν, λιγότερη στέρηση σε αυτούς που στερούνται, λιγότερη καταπίεση, λιγότερη εκμετάλλευση, λιγότερη δυστυχία, λιγότερη οδύνη, λιγότερος θυμός, λιγότερη κακία, λιγότερος εγωισμός. Εάν έχουμε λιγότερα όλα αυτά, τότε το μόνο που χρειαζόμαστε να έχουμε περισσότερο, είναι η αγάπη. Αυτή μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε, να επιμείνουμε, να ελπίζουμε, να πιστεύουμε, να αντιστεκόμαστε στο σήμερα που σάρωσε το χτες και να μην επιτρέψουμε με τίποτα να διαγράψει το αύριο από την ζωή μας. Αγάπη είναι η ίδια η ζωή. Είναι η πρωτομαγιά της καρδιάς, η ανάσταση της ψυχής. Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή του ανθρώπου, είναι σαν δέντρο που σιγά-σιγά μεγαλώνει και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που χρειάζεται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργεια της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά. Έτσι ίσως μπορέσουμε όλοι μας να ζήσουμε πιο ανθρώπινα, να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή, να επανέλθει το χαμόγελο στα χείλη μας, να ζεσταθούν οι παγωμένες καρδιές μας με λιγότερα προβλήματα και περισσότερες φωτεινές εικόνες. Δεν έχουμε το δικαίωμα να κοιτάμε τους άλλους από ψηλά, μόνο όταν πρέπει να τους βοηθήσουμε να σηκωθούν. Ας κρατήσουμε κοντά μας αυτούς που αγαπάμε και ας τους πούμε πόσο πολύ τους χρειαζόμαστε. Να τους πούμε ένα συγνώμη, συγχώρεσε με σε παρακαλώ, σε ευχαριστώ, για να μην μετανιώσουμε μια μέρα που δεν βρήκαμε χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί. Είμαστε συνταξιδιώτες στο τρένο που λέγεται ζωή και συνοδοιπόροι σε τούτο το μακρινό για όλους μας ταξίδι στον πηγαιμό για την Ιθάκη. Θα ήταν μαγικό να μπορούσε το μυαλό να συγκρατήσει κάθε τοπίο αυτής της διαδρομής, αλλά συνήθως θυμάται τα πρόσωπα που προσπάθησαν να σταματήσουν το τρένο και να μας κάνουν να αγγίξουμε από κοντά τη ζωή σαν πρωταγωνιστές της.
Κάποιες φορές έρχονται στον δρόμο μας, την κατάλληλη στιγμή, οι άνθρωποι εκείνοι που χρειαζόμαστε για να στηριχθούμε και να συνεχίσουμε την πορεία της ζωής. Ας τους σφίξουμε το χέρι να αντλήσουμε πίστη και δύναμη από την δική τους ψυχική δύναμη που κρύβουν μέσα τους για να σηκώσουμε το βάρος των ημερών που μας αναλογούν. Πρέπει να μείνουμε όρθιοι να παλέψουμε, να ξεπεράσουμε και να βγούμε << σοφότεροι >> , <<μεγαλύτεροι >>, << γενναιότεροι >>, << ομορφότεροι >> και ερωτευμένοι όσο ποτέ με την ζωή που μας χάρισε ο Θεός. Ας ανοίξουμε την πόρτα μας να περάσει ο καινούργιος χρόνος το πρωί κι ας τον φιλέψουμε λίγους σπόρους από ένα ρόδι, το χαμόγελο ενός παιδιού, την μελωδία ενός καναρινιού και ας πούμε Δόξα τω Θεω που είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Χρόνια << πολλά >> λοιπόν και δυο πράγματα εύχομαι για τον καινούργιο χρόνο, πάμπλουτοι να'μαστε στη χαρά και πάμφτωχοι στον πόνο.
Γεώργιος Ιατρού
Βοστώνη Αμερικής.
